plök d’n daag

PLÖK D’N DAAG…. . …
’t Geef van die daag dat ich bie mien eige dènk dat ’t niks wurt daen daag. Dat begint sjmörges al es ich veur de zoväólste maol väöl te vruig wakker waer, ’n bitsjke versuf oet mien ouge kiek en mit sjtief knäök perbeier op te sjtaon, richting badkamer. Nou, ja, wakker is ein get al te groot woord veur mien gemoudssjtömming. Bèn ich ouch waal ech wakker ? Waat is ’t vandaag,dónderdig of vriedig ? Ich perbeier de nach ‘trök te laeze’; ich weit zeker dat ich höb gedruimp, mer nao welke film ich höb ligke kieke, wurt mich neit dudelik.En, beste laezer, geluif mich mer es ich zèk dat ich op dees maneier gans get films höb gezeen. Mer ja, waat höb ich dao noe aan es ich toch ummer de roje draod kwiet waer. Mer goud, mien herinneringsvermoge sjteit op tilt, dat is vervaelend mer dat kump dèkker veur. Niks óm mich onneudig oet mien huske te brènge. Hè, waat ’n raar woordsjpeling: ich kom d’r sjus vanaaf. Intösje weit ich dat ’t vriedig is en dat ich veur neuge oer ónger mót zeen,want Linda, de Orbis-huishoudelijke-hulp-veur drie-oer kump mien vrouw helpe de pien in de rök get draagliker te make. Dus mit mien sjtief knäök en wakker of neit, wring ich mich in d’n haam en maak ’n begin aan ’t ritueel van daen daag. Want ich wil mich gaer verdeinstelik make en dus weit ich mich te gedrage saer ich veur ‘ummer thoes’ bèn en mien geldj verdein es gepensioneierde. In de keuke vuil ich mich al jaore op mien gemaak. Ómdat ’t in deze tied gein fluitkaetele meer geef,völ ich de waterkan en sjloet de sjtekker aan op de ’gruine sjtroum’, pak de koffiefilter en mit ’n speciaal baekerke völ ich dat percies op maot. Zo, dat is dat, en in de drie menute eer ’t water kaok, maak ich de taofel gereid: twee tejjerkes,twee metser, twee versjètte, twee klein laepelkes, twee grote tasse, volkorenbrood veur de vrouw en vloerterf veur mich(versjil mót zeen),belaege kees (de keessjaaf neit vergaete, angesj mót ich later weier opsjtaon); bótterhamvleisj, sachrientjes ómdat teväöl sókker ouch al sjlech is, dieetknooi wo ze boter taege zègke, ’n kenke hawf en hawf gemengde melk en allich sjroop, hagelsjlaag en pindakees. Taege daen tied is ’t water aan de kaok en nao veier maol biesjödde,
geit de ding-dong en sjteit Linda veur de deur. “Gouwemörge, en wie is ’t hie vandaag”, heur ich ’t kèndj zègke (nou,ja,kèndj) . Ich kiek ’m aan, zeen die frisje kleur op zien gezich, dae móntere kiek oppe welt wo ’ne houp energie oetsjtraolt en ich vuil mich inèns ’n sjtök baeter. Op tied van niks krieg ich ’t idee van :”God’s water euver God’s akker….”en dènk bie mien eige laot mer kómme waat kump, ouch dezen daag leet zich gemaekelik vange, dae leet zich gewaere es ich mer positief blief .
En mit dit filosofietje sjöd ich mich ’n tas frisje koffie in en laot deze,sjone nujen daag sjus óm neuge oer beginne. Carpe diem.

(geplaatsj in waekblaad De Trompetter)