Biej de femieje Jötte oet de Bessemersjtraot waar ’t alweier èns zo wied.
’t Dörp sjtóng dan waal neit ram op ziene kop euver datgeine waat dao ómgang waar,
aevel dao loug genóg drek op de sjtraot óm die van Jötte èns richtig door de pratsj te haole.
En wie dat noe einmaol geit in ’n klein laefgemeinsjap: dao woort flink gebrazeld en nog meer gelache
Volkse humor, leidvermaak of geweune roddel, de luuj eige ?
Es de luuj zich in de sjtraot taegekoume en me zich d’n tied van d’n daag haw gezag,
koosj ’t gesjprek dan ouch neit angesj verloupe es mit vraoge in de geis van:
“En Truke, waat tóchs dich van Jötte ?
’t Ein is nog neit oet de winjele of ’t anger is alweier bekans dao”.
Noe waar dit nog mer gans geweune kal. Me heurde ouch anger opmirkinge,
want geer wèt wie de luuj zich sóms de tóng kènne sjliepe, veural es ’t óm zéér delikate zakes geit.
“Zèk Sjeer, dae Frens Jötte krig d’r mer neit genóg van hé,
dem sjtik de brats wie ’ne aansjpènneling dae op ’t punt sjteit zien eesjte muulke te gaeve”.
“Jao”, zag Matje, zo giftig wie ’ne knien, “dae Frenske haet volges mich ’t werm water oetgevónje
wirke is nootsj ziene sjterkste kantj gewaes en biej de sjötterie haet hae in gein 25 jaor de vogel aafgesjaote.
En biej ’t mannenkoor Si-tard koosj hae neit ware aangenómme ómdat hae in de prouftied
de 85% repetitiebezuik neit haolde”.
Noe waar Matje neit bepaold de bèste vrundj van Frens.
Hae koosj zich nog es d’n daag van gistere herinnere dat Frens veur jaore trök d’n eine kneival nao d’n angere maakde óm mer biej Betje in de gratie te valle.
En noe, nao zoväöl jaor woort ’t häöm nog ummer zjwart veur de ouge wie hae dach aan daen aovend mit Sint Joep
dat Betje in kafee Schtad Zitterd wie ’ne pepel van de ein bloum op de anger vloog en dansentaere in de erm van
Frenske veil en häöm moderzeel allein aan ’t befèt lait sjtaon.
“Daen aorejaok, dae is nog te sjtóm óm veur d’n duvel te danse, get angesj es kènjer op de welt zètte kènt hae neit, en mit dat hae die, veur zien doon, profetische weurd haw oetgesjpraoke sjloug Matje zich ’t zoväölste glaas beier in ziene geles.
Zo góng dat ’n ganse waek door, d’n eine keer haw me ’t euver dae löbbes van ’ne kael in de geis van :
“hae plaog zich waal goed veur zien sjnake”, in anger gevalle woort hae sjtevig op de sjöp genómme :
“Dat klein menke,haet dae noe wirkelik niks angesj te doon “?
Allich woort nog meer euver Betje gemoeld, zo’n óngerwerp sjteit biej ’t vrouwvolk vanzelfsjpraekend in de top vief.
Want wie die èns richtig zoute te barebènje, koume ze natuurlik oet op daen trób poete dae al door Betje op de welt is gezat.
Ein gouw blötsj”, zag de ein, “Die,die is zo dóm es bonesjtreu”, zag de anger
“Noe sjleit God d’n duvel dood en zeet de hèl mit reube”, en mit ’n Vaderónzer sjlouge ze de henj inein en gónge wiejer mit brazele.
Noe is ’t nog ummer zo dat väöl kal in ’ne zak geit, mer dat waat biej de femieje Jötte aan de handj waar,sjloug toch waal alles.“Die kómme nog in ’t Guinessbouk of rekords te sjtaon, sjprouk d’n intellektueel, en hae koosj ’t weite, want hae wirkde biej boukbènjerie Joost Bontje.
Ouch meneer pastoor haw mit die erm vrouw Jötte te doon, zien gemoud leip euver van kómpassie.
Viefteen kènjer góng ouch häöm waal get wied : ’n brug te ver, dach de van Arnhem gebäörtige geistelikken heer dae zich dae mislökde geallieierde aanval in de tweede waereldoorlog nog es d’n daag van gistere koosj herinnere.
Dao mót verangering inkómme dach hae,op waeg nao de femieje óm d’n duip te bsjpraeke
Wie meneer pastoor ’n amelank biej Betje aan ’t kraombed haw gezaete, de nuujgebaorene ’n krutske op ’t köpke haw gemaak en dat ouch gedaon haw biej de ganse zjwerm Jötte-poete, sjnapde hae Frenske biej ziene kraag óm häöm èns goud de levete te laeze.
En mit ’n sjtöm die de parochiane mer al te goud kènne van zien praeke in de hoogmès,dabde hae Frenske de raof aope.
“Miene bèste vrundj Jötte, sjprouk hae nao ’t eesjte sjlukske van de jónge klaore, tóchs dich ouch neit dat ’t noe waal genóg is gewaes.
Sjlaag dien bouk mer veurgoud toe.
Doe höbs dien christelike plicht mee es goud volbrach”Frenske begoosj van de zenewe te sjravele op ziene sjtoul, hae wreef zich de henj of went ze bevraore ware en óngertösje kreeg hae ’ne kop zo rood wie ’n tomaat of went hae de hèl haw geblaoze.
Meneer pastoor ? Heurde hae dat goud ? Genóg gewaes ?
Dat de luuj in ’t dörp häöm veur gek versjlete, allah, dao koosj hae nog mit laeve.
Mer d’n eigeste meneer pastoor, häöm, Frenske Jötte de wach aanzègke ?
Zo eine geleerde heer wie meneer pastoor,dae moosj toch zeker de biebel kènne.
Frenske zat zich èns goud rech, keek meneer pastoor deip in zien ouge en sjprouk gans profetisch of went
haezelf op de praeksjtoul de plaatsj van meneer pastoor haw ingenómme :
“Meneer pastoor, geer mót mich toch baeter kènne, ich höb ummer gelaef zo wie de kirk mich haet geleerd.
Jeder zóndig de hoogmès en wiejer aan alle kirkelike feeste mitdoon en nootsj neit vergaete nao de vesper
in de biebel te laeze.
Alles wie zich dat heurt,meneer pastoor en waat in de biebel sjteit, dao hawt ich mich aan:
“Ga heen en vermenigvuldigt U “
Meneer pastoor zat zich ’t glaeske sjnaps aan de luppe, trok nog èns flink aan de sigaar en zag :
Dao höbs doe geliek in Jötte, mer in de biebel sjteit neit das doe dao allein veur mós zörge”.
Mit de kómplemènte
