Dèks kóm ich luuj taege en dan weit ich neit meer wie ze heisje. Wae is dat in godsnaam en wo mót ich häöm of zie van kènne. Geweun van zeen mesjiens? Omdat ich ze al jaorelank in de sjtad taegekóm en ’t vanzelfsjpraekend vènj dat ich ze d’n tied van d’n daag zègk ?
Of höb ich in vruiger tieje mit ze van doon gehad ? Höb ich mesjiens es sjnaak mit dae of dae op de Baandertsjool gezaete en höbbe veer same gemèisj of bukske gejprónge ?
Of höb ich mit dae of dae sjnaak achter ’tzelfde mechelke aangezaete ? Geer wèt waal : dich hónderd maol taegekómme tösje Dómmenik en Schrage (danke, Jochem) ? En mer knipuigskes gaeve….
Of mót ich dat awd mer zéér bekènde litanieke opzègke : is dat mesjiens ’n zöster van Greit van Nel die mit Sjeng van de bekker is getrouwd ?
Miene leive kómberves, ich krieg dao sóms de krelkespis van,
Zo kan ’t gebeure dat ich mit emes sjtaon te kalle zónger te weite wie ziene of häöre naam is. Höb geer dat ouch , of sjtaon ich allein in dees maleur ? Onger ’t moele prakkezeier ich mich óngertösje ónneuzel óm op ’n sjlum maneier d’r achter te kómme mit wae ich van doon höb.
Door beveurbeeld opmirkinge te make euver d’n tied dat ich handjbalde biej Sittardia. Ja, kiek, es ich Chief Wauben taegekóm dan weit ich wie haas hup, want wae kènt ózze handjbalgoeroe van Zitterd neit ? Chief zelf haet mich waegwies gemaak in dat sjpelke, dus.....
En ’t gekke is, dat es ich häöm waal èns sjpraek, biej de bekker of op de Mert, dan valle mich zo mer allerlei name in van luuj wo ich mit höb gehandjbald. Dan houf ich mich niks aaf te vraoge. En noe ich ’t op dees maneier de revuuj laot passeiere, mirk ich dat dit ’n sjoon aezelsbrökske is.
’n Veurbeeld. Ich sjtèl mich noe veur dat ich mit emes sjtaon te kalle wo ich mit gewirk höb op ’t gemeintehoes in Zitterd. Ich weit (nog) neit wie hae heisj ,mer in de loup van ’t gesjprek höb ich inèns de sjlaag te pakke. Ich zeen in mien verbeelding mien wirkkamer en dae döbbele blok bureaus en alles waat dao ómhaer sjtóng of hing, en hupsakee , dao vleige de name van allerlei awd-collega’s mich óm de ore, ouch dae van de bode en dae van de sik en ouch die van de anger aafdeilinge.
Mer, ja, dat kèn ich mich hie dan waal zo fien laote invalle, mer wie ’t in de sjtraot zal gaon, hink nog in wiej zek.
Of mót ich mer geweun realistisch zeen en d’r vanoet gaon dat mit de jaore alles get minder wurt, dus ouch ’t ónthawte van gezichte en name ?
Geit dat ,bèste laezer, biej uch ouch zo ?
Ein dènk weit ich zeker: es ich in de kómmende maonje emes taegekóm mit ’ne lange witte baard, ’ne sjone rooje tabberd aan en ’n bissjopsmötsj op de kop, gegarandeierd dat ich häöm waal kèn, daoveur houf hae neitèns op ’ne sjummel te zitte.
Mit de kómplemènte,
Hein Bovendeaard
