Ouch op verkans gewaes?

Oppe mert in Zitterd loupe zich twee kènnisse taege ’t lief, zaet d’n eine taege d’n angere: “En, wo höbs doe oetgehange,ich höb dich in geine maonje gezeen. Bès te mesjiens biej dien sjoonmoder ingetrokke, of höbs-te óngergedaoke gezaete op eine camping op ’t Belsj in ‘ne gehuurde caravan? Vertèl”!

“Mè jóng”, zaet d’n angere, “dat zal ich dich èns klinkklaor oeterein lègke. Ich bèn mit mien vrouw op verkans gewaes, neit zo mer ’ne geweune verkans, nae jong, waat meins-te, veer höbbe ’n cruise gemaak, dat is angere thee es koffie, Sjeer, dat waar waar je van het, in èin woord gewéldig. Dat waar ’ne verkans wo me van zaet: dat waar richtig lek vinger, lek doem. Gans get angesj es waat veer pes noe gewènd ware,doe wèts waal, ’n waekske nao de Veluwe of zo, en es v’r goud gesjpaard hawwe: 10 daag mit de bös nao Eustenriek en mer trampele en mer trampele achter de vrouw aan, die alles, mer dan ouch alles wilde zeen.óm later van d’n hoge tore te blaoze bie de keigelclub. Ich kreeg de ein pitsjblaor nao de anger en mien aesterouge maakde mich de sjoon twee maote te klein.

Mer goud, ich wilde mich neit laote kènne, doe wèts wie ich ineinzit, kejhel en es ’t mót door ’n sjteinse moer, sjus wie vruiger bie de V.V.S. Dus, mer doorgaon en mer doorgaon, mer godzijdank gouf ’t ouch nog get sjoon dènger, zo wie de drie geregelde daag in Wenen; lekker deip in de pluche zitte bie ‘n operette van Johan Strauss, in ’n konditorei ’n lekker sjtök sachertorte pruive, mit paerd en koetsj nao ’t Prater, en ja, allich ouch nao ’ne voetbalwedsjtried van Rapid Wien. Mer dit Sjeer, dat waar get van ’n ganse anger orde. ’n Cruise ! Minsj Meijer, niet te geluive, ’n reis euver de grootste Zeeë, de Atlantische oceaan, de Sjtille Zuidzee, de Indische oceaan en dan te bedènke dat ich pes dan neit wiejer es ’n ordinair beutje oppe roeibaan waar gekómme. Mós te dich betrachte, allein al dae boot, ’n richtig sjlaagsjeep, dat hils te neit veur muigelik, zo groot en sjoon dat mós te gezeen höbbe óm te kènne geluive dat ’t zoget geef op dees welt.

Ich haw mich vanteveure op Wikipedia de Titanic èns goud bekeke, doe wèts waal, dat sjpiksjplinternuuj luxesjeep, dat bie zien eesjte vaart in 1912 is gezónke nao ’n aanvaring mit ’ne iesberg, mer dat waar ’n doodgeweun plezeierbeutje vergeleke mit dat sjlaagsjeep wo veer drie waeke mit höbbe gevare. Ech waor, ’t waar geweldig. Waat zeen veer bliej dat v’r dat gedaon höbbe op ózze awwen daag. ’t Kosde dan waal ’n paar cent, mer ja, dao krege veer ouch gans get veur oppen tejjer gelag. En dan, veer koosjte ’t ós permeteiere, dus dachte v’r laot gaon, laot gaon,’t lèste humme haet gein tesje en veur de kènjer houve v’r ’t neit te laote.

Taege d’n tied dat veer de gaert aafgaon, erve ze ‘ne berg sjtein en dan kieke ze mer waat ze d‘r mit doon. Jao,die cruise Sjeer,’t waar geweldig,veer kómme dao mer neit euver oetgekald. Sapperloot, waat meins te, dao ware waal zeve zjwömbade veur boete en drie veur bènne mit van die bubbelkes. Ich haw toch zeker al meer es 50 jaor neit meer in ’t water gelaege, de lèste keer waar geluif ich in ’t zjwömbad in ’t park; wie heisjde dae lange badmeister ouch alweier? Vilters? Sjus,dae waar ’t. Mer dat jónk witvruike van hut 16 haet mich zo santesie d’rin gekrege; dao haw ’t ech geine sjmik veur neudig. Maorloot, vrundj, dat waar noe ech ’n lekker dènk, ’n sjtök wo me mit plezeier geer taege maag zègke. En ’ne sjpas dat v’r hawwe, ich koosj zo mer boem paaf ónger water zjwömme. Óngeluiflik,manne… Mien sjtief knäök koosjte waal doping höbbe gekrege en mien sjpiere wirkde zo soepel es pas gekaokde spaghetti. Nootsj geweite dat ich dat koosj: de vlindersjlaag, de sjoolsjlaag, en de borstcrawl en alles mit ’n peunhandje. Geweldig. En waat tóchs dich, ’t Jeanneke, leive naam, hè, kreeg mich zo wied dat v‘r alles same deige, handj in handj same ómleeg, en handj in handj same ómhoog; soms mit de bein in de lóch en alles tegeliek. Synchroomzjwömme heisj dat in vakterme. Oh la la, tita tovenaar! En waat meins te, ich höb mien vrouw nog èns sjaloes gekrege,dat haw ich ouch al vieftig jaor neit meer mitgemaak; ech dat waar geweldLater,aan de bar höbbe v’r dao sjmakelik óm kènne lache. A-propos bars, die gouf ’t op dae boot in alle saorte en maote, van café Capri van Joep van Rooy oppe Paessjtraot pes café Ober Bayern van Sjek Cals in de Veursjtad. En alles te kriege, hè, belasting vrie. V’r houfde neit op ’n dröpke meer of minder te kieke. Geweldig,Sjeer.

“Mer”, veil d’n angere häöm in de rae, “höbs te ouch nog get angesj gedaon es aan de bar gezaete en ónger water gezjwómme, ich bedoel, höbs te nog get van de welt gezeen óngerwaeg. Zeet geer mesjiens wie-t geer in Afrika waart ouch nog op safari gewaes; höb geer Loekie de Leeuw gezeen en wie waar ’t in ’t landj van Paul Kruger? Alles zal rech kom? En wie waar ’t dan in India? Ich heur van luuj die dao zeen gewaes dat ’t in Calcutta plaetsjkes geef wo me zich lekker kènt laote verwènne? En wie waar ’t in Singapore en Bangkok? En zeet geer ouch in Indonesië gewaes? Haet dat luxe-sjeep ouch aafgemeerd gelaege in Semarang, de plaatsj woos-te in 1946 bès gewaes es soldaot? “Nae, Sjeer, in Afrika sjtóng teväöl wèndj,dao kènt de vrouw neit taege, dao krig ze koppien en oorsoeze van, dus veer zeen lekker op de boot gebleve. Dat waar geweldig, zo röstig, alle luuj zoute aan de wal en veer hawwe alles veur ós zelf, kaarte, aete, drènke en zjwömme;veer ware ’n sjoon trio. Jao, en wie meer dat de boot koers zat nao ’t Ooste, wie wermer v‘r ’t krege. ’t Waar waal geweldig, mer väöls te heit euveral. En al die mögke, versjrikkelik, neit óm oet te hawte; jeuk, jeuk en nog èns jeuk. Ich mót dich eerlik bekènne, dat ich nootsjneit taege die hits höb gekènd. Nae,zo’n waer houf veur mich neit en dao kump nog bie, dat dat veur mien vrouw al gaaroets niks waar. Die is veur alles allergisch en es ’t häör zo oetkump bedènk ze zich waal ein. Dan haw ze dit en dan haw ze dat, ’t gouf waal ummer get waat neit dougde. Dat ware ech minpunte van die reis.

Mer in Australië, jao in Australië, dao kreeg mien Annie de sjmaak te pakke: in Sydney, zag ze, in Sydney, dao krig me ’t lekkesjte ies van de ganse welt. Dao koosj de Witte Ballon vruiger, jao dae van de Lömmerichersjtraot, nog ’n puntje aanzuge. Daoveur góng ze jederen daag waal ’ne keer of drie veur van de boot aaf. Och ja, waat maakde ’t ós oet,’ne minsj mót toch get ómhenj höbbe. Mer mien vrouw haw geliek, ’t ies in Sydney, dat waar geweldig, dat sjmaakde wie sókker, in ein woord fantastisch.

Op de trökreis haet de boot nog ’ne sjtop gemaak in Engelandj.
’n Sjoon landj, Piccadilly Circus, de aaflossing van de wach bie Buckinghampallace, v’r zeen nog in Hyde Park gewaes. Sjoon en zeker de muite waerd. Mer duur, mien leif vrouw Maos, ’ne euro is dao gaaroets niks waerd. Waat meins te, veur 1 ieske betaalde de vrouw 3 euro, veur zo’n klein sjpits tuutje mit 2 bölkes. Naer, dan is ’t in Zitterd toch väöl baeter en, neit ónbelangrik: väöl goudkouper. Mer à la, dat heurde biej de cruise en al biejein is ’t toch naovenant gewaes, ech waor, die ganse reis haet ós richtig goud gedaon, ’t waar ’n reis óm nootsjneit te vergaete, veer vónje ’t in ein woord geweldig. “En, wie is ’t dan noe óm weier op ’t nès trök te zeen”, vroug d’n angere.“Dat zal ich dich èns klinkklaor oeterein lègke.

Thoes in mien eige bèd, miene gemaekelike liksjtoul, d’n tore van de grote kirk, oppe dónderdigse mert ’n sjtök gebakke vösj oppe voes, de repetities van de Phil, get trampele door de sjtad en euver de wal, de kal van de buurvrouw, mien kaartvrunj in ’t Sjterfhoes, heer daeke van Rens mit ziene praek, de Riekswaeg wo ich höb gewoond, wo mien awwesj hoes nog sjteit, ’t Drakeveldj, de Sjteivig mit de boukhanjel van Piet Deeder, nuim mer op, gans Zitterd En doe wils weite wie ’t is óm weier trök op ’t nès te zeen?
GEWELDIG – GEWELDIG – GEWELDIG !!!!!!!!
Zitterd, 12 september 2010
(geplaatsj in waekblaad De Trompetter)