Dèks kóm ich luuj taege en dan weit ich neit meer wie ze heisje. Wae is dat in godsnaam en wo mót ich häöm of zie van kènne. Geweun van zeen mesjiens? Omdat ich ze al jaorelank in de sjtad taegekóm en ’t vanzelfsjpraekend vènj dat ich ze d’n tied van d’n daag zègk ?
Of höb ich in vruiger tieje mit ze van doon gehad ? Höb ich mesjiens es sjnaak mit dae of dae op de Baandertsjool gezaete en höbbe veer same gemèisj of bukske gejprónge ?
Of höb ich mit dae of dae sjnaak achter ’tzelfde mechelke aangezaete ? Geer wèt waal : dich hónderd maol taegekómme tösje Dómmenik en Schrage (danke, Jochem) ? En mer knipuigskes gaeve….
Of mót ich dat awd mer zéér bekènde litanieke opzègke : is dat mesjiens ’n zöster van Greit van Nel die mit Sjeng van de bekker is getrouwd ?
Miene leive kómberves, ich krieg dao sóms de krelkespis van,
Zo kan ’t gebeure dat ich mit emes sjtaon te kalle zónger te weite wie ziene of häöre naam is. Höb geer dat ouch , of sjtaon ich allein in dees maleur ? Onger ’t moele prakkezeier ich mich óngertösje ónneuzel óm op ’n sjlum maneier d’r achter te kómme mit wae ich van doon höb.
Door beveurbeeld opmirkinge te make euver d’n tied dat ich handjbalde biej Sittardia. Ja, kiek, es ich Chief Wauben taegekóm dan weit ich wie haas hup, want wae kènt ózze handjbalgoeroe van Zitterd neit ? Chief zelf haet mich waegwies gemaak in dat sjpelke, dus.....
En ’t gekke is, dat es ich häöm waal èns sjpraek, biej de bekker of op de Mert, dan valle mich zo mer allerlei name in van luuj wo ich mit höb gehandjbald. Dan houf ich mich niks aaf te vraoge. En noe ich ’t op dees maneier de revuuj laot passeiere, mirk ich dat dit ’n sjoon aezelsbrökske is.
’n Veurbeeld. Ich sjtèl mich noe veur dat ich mit emes sjtaon te kalle wo ich mit gewirk höb op ’t gemeintehoes in Zitterd. Ich weit (nog) neit wie hae heisj ,mer in de loup van ’t gesjprek höb ich inèns de sjlaag te pakke. Ich zeen in mien verbeelding mien wirkkamer en dae döbbele blok bureaus en alles waat dao ómhaer sjtóng of hing, en hupsakee , dao vleige de name van allerlei awd-collega’s mich óm de ore, ouch dae van de bode en dae van de sik en ouch die van de anger aafdeilinge.
Mer, ja, dat kèn ich mich hie dan waal zo fien laote invalle, mer wie ’t in de sjtraot zal gaon, hink nog in wiej zek.
Of mót ich mer geweun realistisch zeen en d’r vanoet gaon dat mit de jaore alles get minder wurt, dus ouch ’t ónthawte van gezichte en name ?
Geit dat ,bèste laezer, biej uch ouch zo ?
Ein dènk weit ich zeker: es ich in de kómmende maonje emes taegekóm mit ’ne lange witte baard, ’ne sjone rooje tabberd aan en ’n bissjopsmötsj op de kop, gegarandeierd dat ich häöm waal kèn, daoveur houf hae neitèns op ’ne sjummel te zitte.
Mit de kómplemènte,
Hein Bovendeaard
De mam blif ummer in mich (proza)
’t Geef ’n dialekleidje mit es titel : “Blief biej de mam”.Veur waat ’t waerd is bèste laezer, mer ich vènj dao eerlik gezag neit zoväöl aan, al meint de teksdichter ’t nog zo goud. en zou ‘t veur bepaolde luuj mesjien neit sjlech zeen óm (get langer) biej de mam te blieve.
Ich wil ’t ouch höbbe euver de mam,mer dan waal in de beteikenis van de moder die väöl, zo neit alles, veur häör kènjer haet gedaon. Die veer dan ouch nootsj neit kènne en wille vergaete, en daoróm veur ummer in ós zal blieve, egaal wie goud de awwerdóm ’t mit ós veurhaet. Al waere v‘r hónderd jaor. Dees gedachte koum inèns gans sjterk in mich op wie ich veur ’n paar daag trök oppe kirkef biej häör graaf sjtóng. Ich lous:
Anna Maria Hannon,geb. 16-04-1898 en gesjtórve 11-02-1979.
Mien mam. Ich koosj daonao aan niks angesj mee dènke en bèn in eine sjarsj heivesj gegange en achter de computer gekraope. En noe zit ich hiej en dènk aan mien mam die, es ze nog zou laeve, euver ’n paar waeke 111 jaor awd zou zeen gewore. Jömmich, ’t haw gekènd mer ich weit dat ’t neit realistisch is óm daovan oet te gaon;’t zeen mer ènkelinge die deze (gezaegende?) laeftied mage belaeve. Aevel, waat zéér zeker waal kènt is dat mien mam in gedachte in mich blif doorlaeve, al is zie al zolang neit meer ónger ós.
Höb geer dat mesjien ouch? Want wie dèks sjtaon v’r neit ’n amelank sjtil óm trök te kieke nao daen tied wo-in de mam centraal sjtóng ? De vrouw toch wo alles óm drede, de sjpil in ós laeve. Of v’r noe in de gruij van kèndj nao volwassenheid sjtónge of in d’n tied van allewiele dae ós awwere in de categorie ‘senior ’n plaatsj haet gegaeve. De mam is ummer dao, is ummer in mich. Höb geer dat mesjien ouch ? Ich durf ’n handj in ’t vuur te sjtaeke dat dit zo is. Wae dènk neit al gaw èns trök aan zien allereesjte laevesjaore? Waar ’t neit de mam die dich treusde es te bäökentaere thoeskoums mit ’n vatsj in diene knei ?
En wie dèks sjtóng de mam neit achter dich es te es jónkgezèl väöls te laat thoeskoums en de pap in dien ouge alweier get te sjtreng waar? En wie góng dat later in dienen trouw, veural in die eesjte lestige gewènningsjaore? Waar ’t neit de gouwe raod van de mam dae dich oppe bein hólj ? Wie greutsj koosj de mam es oma zeen, allein al es te zougs mit wieväöl leifde ze de kleintjes póngelde. En nog greutsjer koosj ze zeen es de kènjer vrouge :” Oma, wie dèks blif g’r biej ós sjlaope”, ouch al koum ze eigelik allein mer veur ’n tas kaffe. En noe, nao al die jaore, blif de mam doorlaeve in de eige kènjer.
Want es de kleinkènjer zich weier èns sjtechele, haolt dochter Mathilde dèks de weurd van oma zeliger aan: “Hèllige Maria, kènjer,versjtaot uch. ”
De mam, zie blif ummer in mich, zo is dat en neit angesj!
Laes hiej mien gedich euver de mam
Ich wil ’t ouch höbbe euver de mam,mer dan waal in de beteikenis van de moder die väöl, zo neit alles, veur häör kènjer haet gedaon. Die veer dan ouch nootsj neit kènne en wille vergaete, en daoróm veur ummer in ós zal blieve, egaal wie goud de awwerdóm ’t mit ós veurhaet. Al waere v‘r hónderd jaor. Dees gedachte koum inèns gans sjterk in mich op wie ich veur ’n paar daag trök oppe kirkef biej häör graaf sjtóng. Ich lous:
Anna Maria Hannon,geb. 16-04-1898 en gesjtórve 11-02-1979.
Mien mam. Ich koosj daonao aan niks angesj mee dènke en bèn in eine sjarsj heivesj gegange en achter de computer gekraope. En noe zit ich hiej en dènk aan mien mam die, es ze nog zou laeve, euver ’n paar waeke 111 jaor awd zou zeen gewore. Jömmich, ’t haw gekènd mer ich weit dat ’t neit realistisch is óm daovan oet te gaon;’t zeen mer ènkelinge die deze (gezaegende?) laeftied mage belaeve. Aevel, waat zéér zeker waal kènt is dat mien mam in gedachte in mich blif doorlaeve, al is zie al zolang neit meer ónger ós.
Höb geer dat mesjien ouch? Want wie dèks sjtaon v’r neit ’n amelank sjtil óm trök te kieke nao daen tied wo-in de mam centraal sjtóng ? De vrouw toch wo alles óm drede, de sjpil in ós laeve. Of v’r noe in de gruij van kèndj nao volwassenheid sjtónge of in d’n tied van allewiele dae ós awwere in de categorie ‘senior ’n plaatsj haet gegaeve. De mam is ummer dao, is ummer in mich. Höb geer dat mesjien ouch ? Ich durf ’n handj in ’t vuur te sjtaeke dat dit zo is. Wae dènk neit al gaw èns trök aan zien allereesjte laevesjaore? Waar ’t neit de mam die dich treusde es te bäökentaere thoeskoums mit ’n vatsj in diene knei ?
En wie dèks sjtóng de mam neit achter dich es te es jónkgezèl väöls te laat thoeskoums en de pap in dien ouge alweier get te sjtreng waar? En wie góng dat later in dienen trouw, veural in die eesjte lestige gewènningsjaore? Waar ’t neit de gouwe raod van de mam dae dich oppe bein hólj ? Wie greutsj koosj de mam es oma zeen, allein al es te zougs mit wieväöl leifde ze de kleintjes póngelde. En nog greutsjer koosj ze zeen es de kènjer vrouge :” Oma, wie dèks blif g’r biej ós sjlaope”, ouch al koum ze eigelik allein mer veur ’n tas kaffe. En noe, nao al die jaore, blif de mam doorlaeve in de eige kènjer.
Want es de kleinkènjer zich weier èns sjtechele, haolt dochter Mathilde dèks de weurd van oma zeliger aan: “Hèllige Maria, kènjer,versjtaot uch. ”
De mam, zie blif ummer in mich, zo is dat en neit angesj!
Laes hiej mien gedich euver de mam
De mam blif ummer in mich (gedich)
Ich druim van mien mam
wie ich es kèndj bèn gevalle
(auwee ’n vatsj en ’ne böltj)
ocherm waat ‘n leid
en waat ’n verdreit
mer de mam is dao
de mam is ummer dao
zie hiltj mich sjtevig
vas en prevelt:
“Jungske bès mer geras
’t kump allenej waal goud
sjtil mer bäök mer neit
ich bae dat ’t achterein euvergeit”.
Ich druim van mien mam
vraog häör mien leid
mit mich te deile
’n huipke elenj dat kraak
noe mien maedje
‘t haet oetgemaak
Dan zaet zie zo santesie:
“jóng kóm èns pes hiej
treur noe mer neit
want geluif mich
ich garandeier dich
mörge maak dich weier
’n anger blömke bliej”.
Ich druim van mien mam
wie zal ’t mich vergaon
es ich op eige bein mót sjtaon
‘n hart mit doezend vraoge
zal ich mich veur mien vrouw
waal genóg kènne plaoge en
wie geit ‘t mit nuut laeve
bèn ich klaor óm mien
lief en zeel weg te gaeve
Mer dan zaet mien mam:
“Jóng sjtiep dich en bae dich
s‘Livvenheer zal veur dich zörge
maak dich daoróm mer gaaroets
neit bang veur d’n daag van mörge”
En zo is mien mam
ich houf ’t eigelik
neit op te sjrieve
want zo geit ’t al jaore
zie zal ummer
jao veur ummer
in mich blieve.
Laes hiej mien verhaol euver de mam
wie ich es kèndj bèn gevalle
(auwee ’n vatsj en ’ne böltj)
ocherm waat ‘n leid
en waat ’n verdreit
mer de mam is dao
de mam is ummer dao
zie hiltj mich sjtevig
vas en prevelt:
“Jungske bès mer geras
’t kump allenej waal goud
sjtil mer bäök mer neit
ich bae dat ’t achterein euvergeit”.
Ich druim van mien mam
vraog häör mien leid
mit mich te deile
’n huipke elenj dat kraak
noe mien maedje
‘t haet oetgemaak
Dan zaet zie zo santesie:
“jóng kóm èns pes hiej
treur noe mer neit
want geluif mich
ich garandeier dich
mörge maak dich weier
’n anger blömke bliej”.
Ich druim van mien mam
wie zal ’t mich vergaon
es ich op eige bein mót sjtaon
‘n hart mit doezend vraoge
zal ich mich veur mien vrouw
waal genóg kènne plaoge en
wie geit ‘t mit nuut laeve
bèn ich klaor óm mien
lief en zeel weg te gaeve
Mer dan zaet mien mam:
“Jóng sjtiep dich en bae dich
s‘Livvenheer zal veur dich zörge
maak dich daoróm mer gaaroets
neit bang veur d’n daag van mörge”
En zo is mien mam
ich houf ’t eigelik
neit op te sjrieve
want zo geit ’t al jaore
zie zal ummer
jao veur ummer
in mich blieve.
Laes hiej mien verhaol euver de mam
Abonneren op:
Posts (Atom)