De mam blif ummer in mich (gedich)

Ich druim van mien mam
wie ich es kèndj bèn gevalle
(auwee ’n vatsj en ’ne böltj)
ocherm waat ‘n leid
en waat ’n verdreit
mer de mam is dao
de mam is ummer dao
zie hiltj mich sjtevig
vas en prevelt:
“Jungske bès mer geras
’t kump allenej waal goud
sjtil mer bäök mer neit
ich bae dat ’t achterein euvergeit”.

Ich druim van mien mam
vraog häör mien leid
mit mich te deile
’n huipke elenj dat kraak
noe mien maedje
‘t haet oetgemaak
Dan zaet zie zo santesie:
“jóng kóm èns pes hiej
treur noe mer neit
want geluif mich
ich garandeier dich
mörge maak dich weier
’n anger blömke bliej”.

Ich druim van mien mam
wie zal ’t mich vergaon
es ich op eige bein mót sjtaon
‘n hart mit doezend vraoge
zal ich mich veur mien vrouw
waal genóg kènne plaoge en
wie geit ‘t mit nuut laeve
bèn ich klaor óm mien
lief en zeel weg te gaeve
Mer dan zaet mien mam:
“Jóng sjtiep dich en bae dich
s‘Livvenheer zal veur dich zörge
maak dich daoróm mer gaaroets
neit bang veur d’n daag van mörge”

En zo is mien mam
ich houf ’t eigelik
neit op te sjrieve
want zo geit ’t al jaore
zie zal ummer
jao veur ummer
in mich blieve.

Laes hiej mien verhaol euver de mam