DAO ZEEN MEER GEKKE ES ME MEINT……

Leif vastelaovesluuj, d´n hemel is gepreze, jao, jao, waat 'n gelök iejao, de vastelaovend is alweier dao! Nog aevekes en veer mage weier. Waat? Veer mage weier? Niks veer mage, veer mótte weier en mer get gaer, want veer zènge toch neit veur de lol van Ida noe al jaorelank:

”In mien ouge sjteit gesjreve,

vastelaovend baovenal,

door mien awwesj d´rin gedreve,

waat ich noots vergaete zal,

zie zal ummer in mich blieve

want ’n Zittesj hart dat sjprik

dao zal zich nemes aan vergriepe

waat van kèndsjaaf in mich zit”.

En euver die lètste zin houve veer ós al gaaroets gein zörg te make want wae de kènjeroptoch haet gezeen, dae wèt van besjeid. Dat waar toch ’lek vinger, lek doem'. Zèk noe zelf, begoosj 't bie uch ouch al hie en dao get te jeuke? Wie sjmaakvol! Geer weit allich dat 't róndj dezen tied nog mer drie sjmake geef: rood-gael en gruin, en es me die, verpak in van die plastikdènger, de ganse vastelaovend driemaol per daag mit get beier doorsjlik dan krig me dat bekènde vastelaovesvirus wo geinen dokter dich vanaaf kènt helpe. Jao, es daen eigese ouch get van ós vastelaovessjprigitse in zich haet, dan zal hae uch mit ’n recep nao d'n apteik in de Baandert sjikke.

Dao geef ´t drie kanse. De eesjte is dat de tent is gesjlaote (muigelik dat hae zich ouch eine oppe lamp sjöd vanwaege dat virus, sjnap g’r), de tweede kans is dat geer Paul zelf te sjpraeke krig en, häöm kènnende, zal hae uch helpe, nou ja, helpe, laote veer zègke van 't bèd op 't sjtreu. En dan kump de driede en dus lètste kans want es hae dat recep ónger 't vergrootglaas hiltj, zal hae uch lachentaere veurlaeze waat daen dokter op dat breifke haet gesjreve:

“DAO ZEEN MEER GEKKE ES ME MEINT”.

En dao mót geer 't mit doon, al die daag, van d'n eesjte pes de lètste, en mer sjravele en rótsje en sjlachte en gesjlach waere, de waorheid zit in 'n klein huikske en sóms achter 'n nog klènder maske, laot gaon laot gaon, d'n optoch dae mót trèkke, 't befèt wurt mich te klein en d'n doosj zo groot wie in de Sahara, kerdjuu wo blieve toch al die krekelkes, ich haw sjus nog 'n hampfel, en ich sjtaon hie mit Jozeke van die dikke nónnevotte, ich weit 't neit, ich weit 't neit, es dat nog lang zo wiejer geit dan sjprink de geit en mich de kwint ,alaaf, alaaf, ouch 'ne Zelige Vastelaovend Hoogheid Tom I waat ’n gelök dat vrouwe Fortuna ouch van die sjoon kleure haet en geer, Prins Tom I, gaot die sam-sam of tom-tom kómbineiere mit ós eigese vastelaoveskleure; sjiek is mich dat, eine inval wie 'n awd hoes, miene leive Kómberves bès doe neit dae nuje ridder in de orde van de Pappegey, perficiat collega, goud Joep, sjoon Joep, ich trakteier waal mit Sint Joep dan kèns te eine trukgaeve want mien vrouw heisj ouch Joep, pardon Jozefien, waat kan ’t mich ouch sjaele, Vorst Harie I lik dao neit wakker van, en ouch neit van Bart, jao dae van die drumpatronaatklöppelkes, dae neit wós dat de vrouw van dae Veldekenaozaot (Pappegeykal van ´ne iesbaer) allewiele in 'n bekènd klooster van Zitterd woont.

Maak niks oet want zolang es de wal nog óm Zitterd lik en Peet van ´t Marotteprotocol (mer ouch van de gratis-veur-niks-bunkes), zien gewich in goud waerd blif, sjtaon de Marotteaandeile zéér gunstig op de AEX, wurt oppe mert d´n hoerae gesjèld en wae d’n daomino pas (jao, jao, mit ein O), dae sjnap zich 'n mechelke en 'n nónnevot en vreeg zich aaf waat heisj hie lekker, dat reip dat pindamenke vruiger ouch: lekka-lekka neutjes 'veiel veul ein kwaltje', en Truuke haw 'n gans nuut klèdje en tösje Dómmenik en Sjrage veil häöm niks in en toch veil hae óm en sjleip, waat 'ne sjtommerik; maorloot haw ich mer get te knawwele veur ónger 't wawwele en wae in Zitterd is gebaore, hiltj van sjpas en sjaele kal; Marie höbs te de bókkepruuk op? Sjteit dich goud dees daag; aevel, noe serjeus en trök nao die pilkes, kómop zèng mit:

”Hoog ´t Rood, Gael, Gruin,

Hoog ós sjoon Marottekleure!

Hun bliev' veer troe,

Waat ouch oots nog zal gebeure!

Wieze Raod en Vorst,

Blief ós riek nog lang regeiere.

Doot jaor op jaor Vastelaovend meer floreiere!"

P.S.Num mich estebleif neit kaolik, ich höb noe al genóg van die rood-gael-gruin pilkes doorgesjlik, alaaf, ich bèn fiks en vaerdig óm aan de vastelaovend te beginne.

De kómplimènte en laot uch mit dees daag gewaere, want ´t geef meer gekke es me meint,

Zitterd, vastelaovestied 2011

Hein Baovendaerd