Ich höb mich vanzelaeve
get biejein gekankerd.
Mer wie ’t ech gebeurde en
d’n hemel zich zjwart kleurde,
gein èngelkes meer alleluja zónge
en alle lóch zich tröktrok oet mien lónge, en
dae mit die zich* al èns sjtiekem haw gekeke
doe haet oze leiven Heer Hiebaove
èns richtig euver zien hart gesjtreke.
Mer toch………
Haw ich de ganse nach
gein oug toegedaon,
koosj ich al d’r aan wènne
veur es ’t toch nog mis zou gaon.
Mer daonao…
Aevel,
daonao is alles
goud gegange en
woort ich obbenuuts
in ’t sjoonste
leich gevange,
de lóch is trök
d’n aom leet zich haole.
Heer,
geer zeet bedank
ich geluif dat ich dit
nuut laeve neit höb gesjtaole
Hein Bovendeaard
1993
*zeis
Laes hiej mien verhaol
Kanker, en noe dan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten