EIN SJNAE BROOD MIT FLUITEKEES EN SJROOP

Trök van aevekes weggewaes – langer es ´n paar daag besjteit bie mich noe einmaol neit – höb ich ´n rundje Zitterd gedaon. Mer dat doon ich waal dèkser, ouch es ich neit zónger missie oetvleig. Zónger get te wille doon, is allich ´t sjoonste waat ´r besjteit, want dan zuus te wie soon ós sjtad is en dan bèn ich ummer greutsj dat ich eine van Zitterd bèn. En es dan ouch nog de klokke van de Grote kirk hun prachtige klanke euver de sjtad sjtruie, dan dènk ich aan Jochem wie hae zingk: ´heurt g´r waal die klanke, zo hoog en sjoon, zo fien van toon, bèn blie dat ich in Zitterd woon´.

Mer noe dat rundje Zitterd. Ich loup door ´t Kirkepaedje nao de Mert, sjravel langs al die goudgevölde terrasse en kóm oet in de Paessjtraot. Maorloot, ich kèn ze neit meer trök en, al is de lètste sjtein nog neit gelag, ´t wurt fantastisch, dat sjteit vas en is waat mich betruf, vas pandoer. Es ich ónger de 40 bei kèn ich nootsj ´n pötje wènne. De vernuujde Paessjtraot ! Guus Timmermans maag zien bèste kostuum waal oet de kas haole es zien winkelcentrum wurt heräöpend. Promenade Paessjtraot, is dat dan niks, Marie ? Misjiens kump Walram van Valkenburg – geer wèt waal, dae ós in 1243 sjtadsrechte gouf, op de äöpeningsdaag nog aeve langs, sjus wie hae ouch deig in 1974 wie de promenade in de bènnesjtad woort geäöpend. En es dan zien moder, Elisabeth van Bar, zo santesie ´n bujelke euri euver die sjoon sjteinkes leet rolle, is jederein kóntent. Dat waar dat.

Get hogerop zeen ich de rosatoren. Die appartementen zeen nog lang neit vaerdig, mer vanaaf de Odasingel bekeken, is goud te zeen dat ´t complex ein juweeltje wurt. Ech ´n plaatsj wo me mit leifde en plezeier wilt gaon wone. De veurgevel, aan de Odasingel, is opgetrokke mit ´ne metselsjtein dae veur mien gevuil werm aandeit. Ech waor, dae is sjoon óm nao te kieke. Rosatoren, allein dae naam al. ´t Geef luuj die höbbe get taege dae hoogboew. Aevel, dan wurt toch aan ´n paar zakes veurbiegegange. Óm te beginne zeen veer ´n sjtad, hoogboew mótte veer figuurlik en zeker ouch letterlik numme, dat is absoluut verantjwoord. Dao kènt in feite nemes get taege höbbe, want de sjtad wilt veuroet, mót ´t dus hogerop zuike en is zoget wie heilig mótte. De sjtad wilt ouch gaer zoväöl luuj es muigelik is, in ´t centrum laote wone. En dan, bèste laezer, de naam Rosa geit ós laammaekesj toch sowieso al aan de prie. Eine baetere en sjoondere symboliek es eerbetoon aan ós sjtadspatrones saer 1675 geef ´t gaaroets neit. Zo is dat en neit angesj.

Veurdat ich wiejer loup, kóm ich nog aevekes trök op de foto van de veurige Zitterdprouf. ’t Góng óm de Baandertbrök (houk Paessjtraot- Baandert). Ich woort gebeld en kreeg e-mails, Rob Houben sjikde mich ´n baeter foto (oet 1934) es ich zelf höb laote zeen. Belangsjtèlling genóg, veer gaon hiemit door. En noe kump ´t: d´n entree nao dae sjone rosatoren löp via ´ne ram vernuujde Odasingel. Baeter geit neit, es ich mich dat zo bekiek, geluif ich dat v´r mage zègke dat v´r hie van doon höbbe mit de tweede Zittesje boulevard. Laot gaon, laot gaon, mit Albrecht Dürer- dae in 1520 zich ´n teske koffie koum drènke – kènne v´r noe al sjtiekem gaon dènke waat hae euver ós sjtedje zag: “Ein feins Städtlein”.

Zo, bèste laezer, ich bèn weier trök in ´t Kirkesjträötje en loup door de Gats op hoes aan, mer neit veurdat ich St. Petrus – dae godzijdank – weier op ziene sokkel sjteit , ´ne gouwendaag höb gezag. En waat gaon ich noe doon ? Vruiger hawwe de luuj ´t euver ´n buntje van bie de bekker. Ich maak mich dat lekkesj zelf en dat is….´n sjnae brood mit fluitekees en sjroop !